Filmy samotność, strach

Rok 1944. Basia i Kazia żyją samotnie pod Warszawą. Udzielają schronienia Hubertowi, który został odbity z rąk gestapowców. Okazuje się, że naprawdę ma na imię Stefan. Basia zakochuje się w nim, nie wiedząc, że ukochany współpracuje przy produkcji broni z miejscową nauczycielką.

Masakra osób pochodzenia Tutsi dokonana przez ekstremistów Hutu miała miejsce między kwietniem a lipcem 1994 roku. W ciągu zaledwie stu dni zostało zamordowanych ponad osiemset tysięcy ludzi. Jest rodzajem tragicznego paradoksu, że kiedy myślimy o wojnie, widzimy film. Holocaust był pokazywany w kinie dziesiątki razy, podobnie rzezie w Kambodży, czy wojna w Wietnamie. Masakra w Rwandzie nie doczekała się jednak zbyt wielu przedstawień filmowych, dlatego film Philippe’a van Leeuw jest tak ważny. W przeciwieństwie do hollywodzkiego Hotelu Rwanda jest to zdyscyplinowana i kameralna opowieść o ludobójstwie z perspektywy jednej osoby, młodej Tutsi Jacqueline. Pracuje ona jako pomoc domowa w europejskiej rodzinie, przez którą zostaje porzucona po ataku Hutu. Film ukazuje jej ciągłą ucieczkę przed oprawcami, skupiając się na jej samotności i poczuciu absolutnego, zwierzęcego strachu. Nie przypadkiem konflikt w Rwandzie to największa porażka w historii ONZ. Zachodnie państwa w żaden sposób nie interweniowały, skazując setki tysięcy ludzi na zagładę. Ten film to głos czy raczej krzyk protestu przeciwko milczeniu.

Poniżany przez wszystkich samotnik Donnie Raymond poznaje piękną dziewczynę, w której zakochuje się z wzajemnością. Niestety ich szczęście nie trwa zbyt długo, gdyż chłopak mając już dość upokorzeń i zaczyna zabijać ludzi którzy go dręczyli.

Spokojne życie członków odizolowanej od reszty społeczeństwa rodziny zostaje zakłócone przez przerażającą bestię, która wystawia na próbę łączące ich więzi.

Historia dwustoletniego Stefana, którego ojciec opuścił rodzinę zaraz po jego narodzinach, a matka zmarła na ciężką chorobę. Szukając swojego miejsca na świecie Stefan błąka się po Serbii, znajdując dom, w ukrytej pod wodospadem grocie.

Dwaj ludzie z szafą to jedna z pierwszych etiud Romana Polańskiego. Przedstawia tytułowych dwóch mężczyzn niosących przez centrum miasta brzemię codzienności reprezentowane tu przez szafę, niewygodny i całkowicie abstrakcyjny przedmiot na ulicach miasta. Staje się owa szafa powodem wielu kłopotów, niby przyziemnych ale jakże naturalnych. Polański w tejże groteskowej opowieści stara się przekonać widza, że każda odmienność, inność mogą być powodem do nietolerancyjnego zachowania się tak społeczeństwa jak i pojedyńczych osób.

Dr Ryan Stone (Sandra Bullock) jest znakomitym inżynierem medycznym, wraz z astronautą-weteranem Mattem Kowalskim (George Clooney) odbywającym swoją pierwszą misję na statku kosmicznym. Niestety, w czasie pozornie rutynowego spaceru w przestrzeni kosmicznej następuje katastrofa. Statek zostaje zniszczony, pozostawiając Stone i Kowalskiego zupełnie samych - przywiązanych jedynie do siebie, krążących w ciemności. Ogłuszająca cisza mówi, że utracili wszelki kontakt z Ziemią… i jakąkolwiek szansę na ratunek. Strach zamienia się w panikę, każdy oddech pomniejsza i tak niewielką ilość tlenu, jaka im pozostała. A jedyną drogą do domu może okazać się jeszcze większe pogrążenie się w przerażającej nieskończoności kosmosu.

Pewnego dnia wszyscy mieszkańcy małej angielskiej wioski, zapadają w głęboki sen trwający kilka godzin. Dziewięć miesięcy później tego samego dnia, na świat przychodzi kilkoro dzieci. Co dziwniejsze maluchy bardzo szybko rosną i są do siebie bardzo podobne. Posiadają również niezwykły dar, pozwalający im kontrolować innych ludzi.

Pewnego dnia w domu psychiatry Malcolma Crowe'a i jego żony Anny, dochodzi do tragedii. Mężczyzna zostaje zaatakowany przez niezrównoważonego psychicznie pacjenta.Vincent Grey oskarża doktora o to, że nie potrafił udzielić mu pomocy. Strzela do Malcolma, a chwile później odbiera sobie życie. Po zamachu i samobójstwie Crowe oddala się od żony i zaczyna wątpić w swoje zawodowe umiejętności. Pewnego dnia spotyka chłopca, który uważa, że widzi zmarłych...